Ergens in 2015 schreef ik mijn eerste verhaal. Dit verhaal is gepubliceerd in een motorgroep op Facebook. Tot die tijd schreef ik nooit iets, uit angst dat ik teveel met de woorden en spelling zou goochelen en hierdoor de kern van het verhaal niet duidelijk zou worden. Of mijn andere valkuil, te zeer to the point en te kort door de bocht schrijven. Voor een mooi verhaal is dat zeker niet de juiste stijl. De reacties waren echter zo goed dat ik voor de groep regelmatig verhalen geschreven heb. Ik schrijf (reis)verhalen voor enkele motorgerelateerde bladen. De grote beloning was een eigen column in Motoplus, maar ik wilde meer.

Het doel is het uitgeven van een boek dat gebaseerd is op waargebeurde motorverhalen, soms aangevuld met wat extra’s om het verhaal kracht bij te zetten. Ik verzamel reisbelevenissen voor de verhalen. Op zich is het al een hele beleving: iedere keer als een meisje haar helm afzet en de blonde haren uit de jas tevoorschijn komen. De reacties zijn vaak hilarisch en altijd met veel respect, kortom: aanspraak genoeg. Het doel van mijn verhalen is mensen aan te sporen uit hun comfortzone te stappen en eens een heel andere richting op te gaan. Maar ook, zoals de personage in het verhaal, te leven in het nu. Nú de dromen waar maken en niet wachten op later. Later komt misschien wel nooit. Het leven wordt vaak opgedrongen door werk, gezin en de buitenwereld en zijn verwachtingen. Zolang je uitsluitend daarnaar luistert, kun je nooit vrij zijn.

Een boek; de grootste uitdaging van de laatste jaren. Krijg ik publicatie voor elkaar? Ben ik goed genoeg met schrijven? Kan ik doorzetten, ook al word ik afgewezen? Lukt het om mijn al oude valkuilen met taal te omzeilen of zelfs op te lossen? Durf ik ja te zeggen op al deze vragen? Ik heb een uitdaging met taal, ik ben soort van dyslectisch. Ik vergeet woorden te schrijven omdat ik veel sneller denk dan schrijf, maar ook te ongeduldig ben in het afronden van een tekst. Dit overwinnen ofwel hanteerbaar maken is mijn grootste uitdaging. Het boek is het tastbare bewijs dat ik al deze vragen met ja heb beantwoord en trouw aan mezelf ben gebleven, maar vooral niet opgegeven heb.